Το Γράμμα «Β»: Βία  

Posted by Σταυριανός Κιναλόπουλος

Αλφάβητος
Το γράμμα «Β»: Βία

Β=2. Όπως και Βία=2. Η Βία απαιτεί 2. Βήτα. Ενώνει και χωρίζει το αρσενικό με το θηλυκό. Είναι ο απόλυτος ζυγός, το απόλυτο βις-ά-βις ανάμεσα στο Α(ντρας) και το Γ(υναίκα). Βήτα. Βη= υποτακτική του ρήματος βαίνω. Τα= ονομαστική άρθρου. Οπότε, αυτούσιο το γράμμα, φέρει την υποταγή στη βία του να διαβεί κάποιος τα…επί της Βαβέλ γινόμενα.

Ο βενιαμίν της ιστορίας, άνθρωπος, θέλησε να ασκήσει για πρώτη φορά βία επί της θείας βίας. Έφτιαξε τη βάση της βλακείας, τη βάση του αυτό-βωμού του και ανέβαινε βαθμίδες (πύργος Βαβέλ), μην προ-βλέποντας τον βάλτο που τον περίμενε. Έτσι στο αποκορύφωμα αυτής της καθ’ ομοίωσης βεντέτας με τον βδομαδιαίο κτίστη, έστρεψε τοβλέμμα στην ουράνια βιτρίνα και θέλησε βολή με βέλος εις το άγνωστο. Για να βεβηλώσει, βάλλει, βλασφημήσει τον Β.Ι.Π, (Βασιλιάς. Ιός, Πνεύμα). Άστα λα βίστα
babe! Αλλά, αντί για βίκτορι, ακούστηκε μια βοή, σανβήχας, σαν ο οργανισμός να εκδιώχνει κάθε ενοχλητικό βακτήριο-βυζανιάρικό του που ήταν ικανό να σπάσει τις βέρες της θεανθρώπινης παντρειάς.

Κι έτσι, η Βία, εκτός από το να γυρνάει
boomerang 360 μοίρες, πρόσθεσε ακόμη ένα χόμπι στοβιογραφικό της. Την πολυγλωσσία. Για να κρύβεται πίσω από πολλαπλές λέξεις και μεταφράσεις. Οι άνθρωποι έχασαν τον μπούσουλα, έχασαν τη συσπείρωση. Έγιναν το πιο έξυπνο είδος στη γη που τελικά ήταν τόσο βλαμμένο ώστε να μιλά άλλες διαλέκτους. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα ‘’Βλάκες βέρσους Βασιλέα’’. Κι έτσι έσπασε το βένιου.

Άλλοι πήραν άδειες βαλίτσες, μπήκαν σε βάρκες και στράφηκαν σε βραχονήσια. Άλλοι πήγανβόρεια σε βαλκάνια και γίνανε βρικόλακες, κι άλλοι ακόμη πιο βόρεια, σε βρετάνιες νήσους όπου γίνανε βικτωρίες, και άλλοι σε σκανδινα-βίες για να γίνουν βάρβαροι βίκινγκς. Άλλοι πίστεψαν σεΒούδα, άλλοι σε θεία Βρέφη και παναγιότατεςβιργινίες και άλλοι σε βόδια και βίσωνες. Άλλοι πάλι πίστεψαν σε βουντού, βελζεβούληδες και βοτάνια. Βίσιος βαβελικός κύκλος, από την π.Χ εποχή μέχρι τη
vulgar era(π.Χ) και έως τα τώρα στην 15λεπτη vogue era!

Αυτή ήταν λοιπόν η ιστορία που μου έλεγε η καλή μου η βαβά για να με βαυκαλήσει. Αντ’ αυτού όμως εγώβαλάντωνα στο κλάμα. Δεν καταλάβαινα αυτόν τον βασιβουζουκισμό των λίγων, αυτήν την αυθαίρετη ενέργεια που μας βάλτωσε όλους. Ήταν το β’ πλήγμα μετά από το α’ πλήγμα του Αδάμ. Μας χώρισε ο καλός θεούλης από τον παράδεισο και τώρα μας χωρίζει τον έναν από τον άλλο; Τόσο πολύ τον βλάψαμε; Τόσο πολύ παρακούσαμε τηβούλησή του; Ή μήπως κάτι άλλο τρέχει;

Μήπως ο θεός είναι ένα βηταριό, πρώην βάτραχος, που ψάχνει φιλιά για να ανέβει στον βωμό; Ήταν δηλαδή έναςβιτσιόζος με βολάν και βάτες, στην ουράνια βεράντα της παραδείσιας βίλας του και με μια βέργα ή μάλλον βίτσα έκανε βρρρ στα βετζετέριαν προ-βατάκια του; Σαν έναςβιρτουόζος βοσκός; Ήταν ο θεός ένας βλάχος βοναπάρτης; Και εγώ τι έπρεπε να κάνω; Να περιμένω το Βατερλό του; Γιατί πρέπει να υποταχτώ σε αυτήν την αδικαιολόγητη βία; Γιατί πρέπει να σκύψω το κεφάλι μη φάω βουρδουλιά στο κεφάλι και να βουλοκερώνω το στόμα μου; Μήπως να το παίξω βαρήκουος και να τον κάνω βούκινο; Μήπως βροντή-βροντή βουλιάζουν οι βασιλείς παντός τύπου; Μήπως η πρώτη βροχή, ξεπλύνει τα εικονίσματα-φιλιά και τους ξανακάνει βατράχους σε ένα βάλτο που βράζει κολασμένα; Γιατί που είναι αυτός ο θεός που μόνο βεγγαλικά θαύματα παρουσιάζει με βουλιμία, σαν βραβεία, σανβρακιά επί του ξύλου κρεμάμενα πουβαφτίστηκαν ‘’καθαρά’’ στις βρύσες της Βηθλεέμ ή ακόμη χειρότερα βαφτίστηκαν βερόνικες (μαντήλια με πρόσωπο του Χριστού), όταν βανδαλίζεται το σύμπαν που ο ίδιος δημιούργησε;

Τι κάνει λοιπόν ο
beep! θεούλης απέναντι σε αυτήν την βαρβαρότητα; Τραβάει βίντεο για να δει μετά τα bestστιγμιότυπα; Τόσο βίτσιο; Ή μήπως βαριέται και βολτάρει σε άλλο κανάλι όταν ηΒαγδάτη καίγεται ή το Βελιγράδιβομβαρδίζεται; Ή μήπως έχει συνδέσει το βίρτουαλ γκέιμ του και παίζει με αντίπαλο την Αγία Βαρβάρα του πολεμικού; Ποιος πήρε τελικά τη μεγαλύτερηβαθμολογία; Ίσως ο Άγιος Βασίλης που είναι βέρος βιομήχανος τωνβιντεοπαιχνιδιών. Ίσως και άλλος βιομήχανος, ο Άγιος Βαλεντίνος σε πιο βέρυ-κοκό βερσιόν και βάνιτι-φέαρβίζιτα μεβερα-man βελούδινο β-neck Βερσάτσε. Κι έτσι βιντεοπαλαιστές και βιοπαλαιστές, δένονται με έναν μαγικό ή μάλλον θεϊκό δεσμό. Κι έτσι, στην τελική πίστα, πρέπει να δούμε ποιος θα φωνάξει “v-day” στο Β’ παγκόσμιο πόλεμο! Ή μήπως στον πόλεμο του Βιετνάμ; Είναι ο θεός ένας ύπουλος ψυχρός βετεράνος Βιετκόνγκ που ως μεταμφιεσμένος φιλειρηνικός κάνει κρυφά το V-sign; Θεός:to B or not to B?

Κάπου εκεί σταματούσαν οι βαθυστόχαστες απορίες μου γιατί η βαβά μου η καλή, μου έφερνεβουτυρωμένο ψωμί με μαρμελάδα βατόμουρο και μετά μια παγωμένη σπιτική βυσσινάδα. Όση ώρα έπλεκε με τις βελόνες της και έκανε πως δεν με έβλεπε, της έκλεβα τα βουτήματα βανίλιας του καφέ. Όχι τόσο γιατί τα λαχταρούσα, αλλά γιατί μόλις τελείωνε ο καφές, πηγαίναμε στη μεγάλη βελανιδιά, στην πλατεία, μαζί με άλλες βαβάδες και παιδιά και λέγαμεβραδινές ιστορίες. Πριν ξεκινήσουν, οι βαβάδες βγάζανε τις βεντάλιες και πίσω από αυτές κουτσομπόλευαν για τουςβλάμηδες του χωριού και τα νέα τους τερτίπια. Εμείς μαθαίναμε νέες βρισιές, παίζαμε βώλους και διαβάζαμεβιπερ νόρα.
La βι est belle!

Σήμερα απορώ. Βία. Βωμολοχία. Βιαιοπραγία. Βαρόνοι και βαποράκια. Βουλή. Βέτο. Βατικανό.Βίβλος. Βέδα.Βυζιά και βάλανοι. Βία. Βαβέλ. Πόσο μακριά σκορπίσαμε από εκείνο το χαοτικό χωροχρόνο; Πόσο μακριά τρέξαμε; Σαν τον
Beep-Beep! Με ταχύτητα χαοτική, φωτός, βαβελική; Ο κανόνας β=ν/c δεν θα ήταν ικανός να προσδιορίσει. Εμείς; Βλαστάρια μιας Βαβέλ. Μιας παραφρασμένης βάιολενς προς δήθεν -γνωστής μεταφράσεως- κατεύθυνση. Προς βάθος ουρανών και βόθρο εαυτών. Πόσα βολτ θα χρειαστούν να φτιάξουμε μια αστραπή ναβαλσαμώσουμε το βάκχο Δία; Πόσα βαρέλια βενζίνη, στο θεϊκό βουνό να βαδίσουμε, ναβεβηλώσουμε μεβαριοπούλες το ολύμπιο παλάτι; Πόσα βιάγκρα για να βιάσουμε τη βένους Αφροδίτη; Πόσοι βιολιστές ή μάλλονβιολιτζήδες θα ντύσουν το βούλιαγμα μας;

Ένας βόμβυξ, μια βώτριδα, μια βλάττη είμαστε απέναντι στο τρίθεο. Που προσπαθούμε να κάνουμε βαβούρα. Που θέλουμε η βοή μας να αντιλαλήσει στο σύμπαν. Βίαια όντα προς πάσα κατεύθυνσή απλώς για να δίνουν το παρόν. Για να ποτίζουν με βότκα ή μάλλον βιτριόλι, τονβιτρούβιο του ΝταΒίντζι μέχρι να χάσει την ισορροπία του. Για να τραβούν τα βλέφαρα του Μορφέα σε ένα βόλει με τον ύπνο που δεν νύσταξε ποτέ. Χρειαζόμαστε τόνους βάλιουμ για μετάγγιση.

Βαβά μου καλή…δεν νύσταξα ακόμη. «Ώρα για ύπνο βρε!» Βία! Λείπει ένα β……Βίβα. Βίβα Βία!


Υ.Γ. Συγχωρήστε μου το βενετσιάνικο βαλς με το βερμπαλισμό και τα βερμπς de societe αλλά μου ήταν λίγη η βια ντε μίντια! Βίβα βεντούρα στους βαλέδες!

Το Γράμμα «Α»: Αγόρι – Άντρας  

Posted by Σταυριανός Κιναλόπουλος


Αλφάβητος
Το Γράμμα «Α»: Αγόρι – Άντρας



Α...άλφα. Παγκόσμιο γράμμα που συμβολίζει την αρχή. Και από πού ξεκινά η αρχή που μας αφορά; Από τον άνθρωπο. Τον αυθεντικό (όντας όλοι αντίγραφά του). Τον Αδάμ. Τον άντρα! Γιατί όμως πλάστηκε πρώτος ο άντρας; Ίσως, επειδή η Εύα έρχεται τέσσερα γράμματα μετά. Το ενδιαφέρον όλης αυτής της αμαρτωλής υπόθεσης είναι η διαφορά των δύο φύλων. Τι ήταν αυτό που οδήγησε τον άντρα στο δάγκωμα του απαγορευμένου μήλου; Γιατί άραγε η προσπάθεια της γυναίκας δεν απέβηκε άκαρπη; Επειδή είμαστε πιοαθώοι; Πιο ανώριμοι; Πιο αχόρταγοι; Πιο αφελείς; Πιο ανενημέρωτοι; Άμυαλοι ίσως; Μήπως πιο αυθόρμητοι; Η’ απλώς αδιόρθωτοι; Κι εδώ έρχονται τα ακατάλληλα διά ανηλίκους. Αδιόρθωτοι ε; Εμ…το αιδοίο σέρνει καράβι από αρχαιοτάτων χρόνων, πολύ πριν την εμφάνιση των πλεουμένων. Να λοιπόν η διαφορά που τα λέει όλα. Αιδοίο αντίπαλον μεαρχ_δια σημειώσατε άσσο. (παρότι τα δικά μας υπερτερούνε σε αριθμό).

Με το προπατορικό αμάρτημα-ατόπημα, δείξαμε σε αποκλειστική μετάδοση, την ασέβεια,αχαριστία, αφροσύνη, απιστία, απληστία, απάτη του γένους μας, κατορθώνοντας να ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου, αποχαιρετώντας αιωνίως το παραδείσιο άσυλο. Με τον τρόπο αυτό, η γυνή ξεπέρασε όλα τα στερητικά «α» που της δημιουργούσαν προβλήματα τα οποία ο Φρόιντ προσπάθησε ανεπιτυχώς να εξηγήσει. Ανήρ βλέπεις. Για λόγους αγαμίας και αναπαραγωγής λοιπόν -εκ θέσεως γυνής- και λόγω ανάγκης αποδείξεως ανδρισμού όπως και απεξάρτησηςαυνανισμού -εξ αντιθέτου πλευράς- συμφωνήθηκε το αφροδισιακό όργιο, υπό τις ευχές και μπανιστιρτζίδικες ματιές του αντίθεου όφεος. Όλα αυτά άραγε ήταν μια ατυχής στιγμή; Ήταν που ο Άρης και η Αφροδίτη βρίσκονταν σε λάθος αστρολογικούς χάρτες; Πάντως αποτέλεσμα αυτής της απερισκεψίας ήταν η κατοίκων αποστολή του ΑΑ προϊόντος του παραδείσου, στο σύγχρονο Άδη, αφού το προϊόν απεδείχθη μη ανθεκτικό στην αιώνια ζωή. Έτσι, όνταςαλλεργικοί σε αγγελικά φτερά και άγια στεφάνια…αχ…γινήκαμε άνθρωποι και αυτοστιγμείαπάνθρωποι. Η ιστορία γνωστή και επαναλήψιμη μέχρι τα τώρα. Αποτέλεσμα; Άψυχα,αποξενωμένα, αγχωμένα, άφραγκα άτομα, δίχως αύριο, που αναμένουν άφεση αμαρτιών.Αμήν.

Και αφού τα δώσαμε όλα και μείναμε στον άσσο –και μάλιστα αμανίκοτο- ας πάμε στον άντρα του σήμερα. Κατά πόσο είναι αντίγραφο του πρωτοτύπου; Η απάντηση: πιστό. Να και κάτι στο οποίο είμαστε πιστοί! Ας εξετάσουμε όμως τον άνδρα του 2010. Ο άντρας αυτόςαγωνίζεται να αποδείξει πως έχει αλλάξει. Προσπαθεί να προσαρμοστεί, ασυναίσθητα ή μη, στον άψογο, αληθινό άντρα (real man), για να είναι αρεστός στους αδίσταχτους κανόνες επιβαλλόμενης αισθητικής της εποχής (life style). Αφεντικό της ζωής και της δουλειάς του, μεάποψη, αισθητική, αστείες ατάκες, ακριβό αμάξι, άρωμα Armani, ατσάλινα μούσκουλα,αποτριχωμένα στήθη και αφύσικα μεγέθη. Αγωνίζεται όμως να αποδείξει και τον ανδρισμό του, προσπαθώντας να πλασαριστεί ως αυστηρός, άφοβος, άγριος, άξιος αντίπαλος,αποφασιστικός, αρχηγός, αλάνι, άρχοντας ή ως αγάς. Μα πίσω από αυτήν την αρρενωπή εικόνα, ασχέτως αυθεντικού αρσενικού ή ανδροκοιτών (ομοφυλοφίλων), κρύβεται έναανήλικο, αμούστακο αγόρι που λέει ανέκδοτα, αρλούμπες, πράττει ανεύθυνα, απαξιεί για μόδα ή για ποδόσφαιρο αντίστοιχα, αγαπά αληθινά και αμολάει αθυροστομίες και αέρια. Άλλοτε άδωνης και άλλοτε ανασφαλής. Άλλοτε ‘‘αδελφή’’ κι άλλοτε αλήτης, μα σχεδόν πάντα ανώριμος.

Το ζήτημα όμως, όπως μαρτυρά και ο τίτλος του άρθρου, είναι η ταμπέλα «Άντρας – Αγόρι» που διαλέγει έκαστο αρσενικό. Αγόρι είναι αυτός που ψάχνει την ταυτότητά του. Άντρας είναι αυτός που έχει κατασταλάξει σε ένα δρόμο, άσχετα με το πόσο σωστός είναι αυτός. Οπότε ποιος είναι ωριμότερος; Ποιος σιγουρότερος; Αγόρι – Άντρας. Τι είναι αυτό που σε βοηθά να γραπωθείς από την παύλα και να πας στο ‘‘άντρας’’, αν αυτό είναι το ιδανικό. Υπάρχει άραγε το ιδανικό, ‘‘απόλυτο αρσενικό’’; Για να δούμε μερικά διάσημα παραδείγματα. Αλέν Ντελον. Μπα, πολύ ωραίος. Αλέξανδρος Ωνάσης. Πολύ πλούσιος. Άλμπερτ Αϊνστάιν. Πολύ εγκεφαλικός. Άντι Γουόρχολ. Πολύ-χρωμος. Αλέξανδρος ο Μέγας. Πολύ μέγας. Αδόλφος Χίτλερ. Πολύ χίτλερ. Αστερίξ. Πολύ χάρτινος. Ποιοι από αυτούς έμειναν αγόρια και ποιοι έγιναν άντρες; Αδιέξοδο. Μάλλον αυτό είναι που ορίζει τον άντρα από το αγόρι. Το πως ξεφεύγεις από τα αδιέξοδα. Αν δηλαδή μπορεί ο άντρας να σπάσει το στερητικό «α» τηςανανδρίας και το αγόρι της ανωριμότητας. Μπορεί; Ιδού η απορία που θα απασχολούσε σήμερα τον Άμλετ. Περιμένετε απαντήσεις; Δεν είμαι ο αρμόδιος να τις δώσω. Το μόνο που μπορώ να δώσω είναι μία λέξη. Η λέξη αγώνας. Πρέπει να αγωνιστείς, ως αρσενικό, για να βρεις τις απαντήσεις. Κι αν ενώσεις την παραπάνω «Αγία τριάδα» των «Α», θα οδηγηθείς στον έναν και μοναδικό θεό. Όχι αυτόν της αποκάλυψης αλλά της ανακάλυψης. Τώρα η απόφαση είναι δική σου. Στη δική σου αφετηρία.


Αφιερωμένο στις αναμνήσεις της Αλεξανδρούπολης και τα αινίγματα της Αθήνας.