Α...άλφα. Παγκόσμιο γράμμα που συμβολίζει την αρχή. Και από πού ξεκινά η αρχή που μας αφορά; Από τον άνθρωπο. Τον αυθεντικό (όντας όλοι αντίγραφά του). Τον Αδάμ. Τον άντρα! Γιατί όμως πλάστηκε πρώτος ο άντρας; Ίσως, επειδή η Εύα έρχεται τέσσερα γράμματα μετά. Το ενδιαφέρον όλης αυτής της αμαρτωλής υπόθεσης είναι η διαφορά των δύο φύλων. Τι ήταν αυτό που οδήγησε τον άντρα στο δάγκωμα του απαγορευμένου μήλου; Γιατί άραγε η προσπάθεια της γυναίκας δεν απέβηκε άκαρπη; Επειδή είμαστε πιοαθώοι; Πιο ανώριμοι; Πιο αχόρταγοι; Πιο αφελείς; Πιο ανενημέρωτοι; Άμυαλοι ίσως; Μήπως πιο αυθόρμητοι; Η’ απλώς αδιόρθωτοι; Κι εδώ έρχονται τα ακατάλληλα διά ανηλίκους. Αδιόρθωτοι ε; Εμ…το αιδοίο σέρνει καράβι από αρχαιοτάτων χρόνων, πολύ πριν την εμφάνιση των πλεουμένων. Να λοιπόν η διαφορά που τα λέει όλα. Αιδοίο αντίπαλον μεαρχ_δια σημειώσατε άσσο. (παρότι τα δικά μας υπερτερούνε σε αριθμό).

Με το προπατορικό αμάρτημα-ατόπημα, δείξαμε σε αποκλειστική μετάδοση, την ασέβεια,αχαριστία, αφροσύνη, απιστία, απληστία, απάτη του γένους μας, κατορθώνοντας να ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου, αποχαιρετώντας αιωνίως το παραδείσιο άσυλο. Με τον τρόπο αυτό, η γυνή ξεπέρασε όλα τα στερητικά «α» που της δημιουργούσαν προβλήματα τα οποία ο Φρόιντ προσπάθησε ανεπιτυχώς να εξηγήσει. Ανήρ βλέπεις. Για λόγους αγαμίας και αναπαραγωγής λοιπόν -εκ θέσεως γυνής- και λόγω ανάγκης αποδείξεως ανδρισμού όπως και απεξάρτησηςαυνανισμού -εξ αντιθέτου πλευράς- συμφωνήθηκε το αφροδισιακό όργιο, υπό τις ευχές και μπανιστιρτζίδικες ματιές του αντίθεου όφεος. Όλα αυτά άραγε ήταν μια ατυχής στιγμή; Ήταν που ο Άρης και η Αφροδίτη βρίσκονταν σε λάθος αστρολογικούς χάρτες; Πάντως αποτέλεσμα αυτής της απερισκεψίας ήταν η κατοίκων αποστολή του ΑΑ προϊόντος του παραδείσου, στο σύγχρονο Άδη, αφού το προϊόν απεδείχθη μη ανθεκτικό στην αιώνια ζωή. Έτσι, όνταςαλλεργικοί σε αγγελικά φτερά και άγια στεφάνια…αχ…γινήκαμε άνθρωποι και αυτοστιγμείαπάνθρωποι. Η ιστορία γνωστή και επαναλήψιμη μέχρι τα τώρα. Αποτέλεσμα; Άψυχα,αποξενωμένα, αγχωμένα, άφραγκα άτομα, δίχως αύριο, που αναμένουν άφεση αμαρτιών.Αμήν.

Και αφού τα δώσαμε όλα και μείναμε στον άσσο –και μάλιστα αμανίκοτο- ας πάμε στον άντρα του σήμερα. Κατά πόσο είναι αντίγραφο του πρωτοτύπου; Η απάντηση: πιστό. Να και κάτι στο οποίο είμαστε πιστοί! Ας εξετάσουμε όμως τον άνδρα του 2010. Ο άντρας αυτόςαγωνίζεται να αποδείξει πως έχει αλλάξει. Προσπαθεί να προσαρμοστεί, ασυναίσθητα ή μη, στον άψογο, αληθινό άντρα (real man), για να είναι αρεστός στους αδίσταχτους κανόνες επιβαλλόμενης αισθητικής της εποχής (life style). Αφεντικό της ζωής και της δουλειάς του, μεάποψη, αισθητική, αστείες ατάκες, ακριβό αμάξι, άρωμα Armani, ατσάλινα μούσκουλα,αποτριχωμένα στήθη και αφύσικα μεγέθη. Αγωνίζεται όμως να αποδείξει και τον ανδρισμό του, προσπαθώντας να πλασαριστεί ως αυστηρός, άφοβος, άγριος, άξιος αντίπαλος,αποφασιστικός, αρχηγός, αλάνι, άρχοντας ή ως αγάς. Μα πίσω από αυτήν την αρρενωπή εικόνα, ασχέτως αυθεντικού αρσενικού ή ανδροκοιτών (ομοφυλοφίλων), κρύβεται έναανήλικο, αμούστακο αγόρι που λέει ανέκδοτα, αρλούμπες, πράττει ανεύθυνα, απαξιεί για μόδα ή για ποδόσφαιρο αντίστοιχα, αγαπά αληθινά και αμολάει αθυροστομίες και αέρια. Άλλοτε άδωνης και άλλοτε ανασφαλής. Άλλοτε ‘‘αδελφή’’ κι άλλοτε αλήτης, μα σχεδόν πάντα ανώριμος.

Το ζήτημα όμως, όπως μαρτυρά και ο τίτλος του άρθρου, είναι η ταμπέλα «Άντρας – Αγόρι» που διαλέγει έκαστο αρσενικό. Αγόρι είναι αυτός που ψάχνει την ταυτότητά του. Άντρας είναι αυτός που έχει κατασταλάξει σε ένα δρόμο, άσχετα με το πόσο σωστός είναι αυτός. Οπότε ποιος είναι ωριμότερος; Ποιος σιγουρότερος; Αγόρι – Άντρας. Τι είναι αυτό που σε βοηθά να γραπωθείς από την παύλα και να πας στο ‘‘άντρας’’, αν αυτό είναι το ιδανικό. Υπάρχει άραγε το ιδανικό, ‘‘απόλυτο αρσενικό’’; Για να δούμε μερικά διάσημα παραδείγματα. Αλέν Ντελον. Μπα, πολύ ωραίος. Αλέξανδρος Ωνάσης. Πολύ πλούσιος. Άλμπερτ Αϊνστάιν. Πολύ εγκεφαλικός. Άντι Γουόρχολ. Πολύ-χρωμος. Αλέξανδρος ο Μέγας. Πολύ μέγας. Αδόλφος Χίτλερ. Πολύ χίτλερ. Αστερίξ. Πολύ χάρτινος. Ποιοι από αυτούς έμειναν αγόρια και ποιοι έγιναν άντρες; Αδιέξοδο. Μάλλον αυτό είναι που ορίζει τον άντρα από το αγόρι. Το πως ξεφεύγεις από τα αδιέξοδα. Αν δηλαδή μπορεί ο άντρας να σπάσει το στερητικό «α» τηςανανδρίας και το αγόρι της ανωριμότητας. Μπορεί; Ιδού η απορία που θα απασχολούσε σήμερα τον Άμλετ. Περιμένετε απαντήσεις; Δεν είμαι ο αρμόδιος να τις δώσω. Το μόνο που μπορώ να δώσω είναι μία λέξη. Η λέξη αγώνας. Πρέπει να αγωνιστείς, ως αρσενικό, για να βρεις τις απαντήσεις. Κι αν ενώσεις την παραπάνω «Αγία τριάδα» των «Α», θα οδηγηθείς στον έναν και μοναδικό θεό. Όχι αυτόν της αποκάλυψης αλλά της ανακάλυψης. Τώρα η απόφαση είναι δική σου. Στη δική σου αφετηρία.

Αφιερωμένο στις αναμνήσεις της Αλεξανδρούπολης και τα αινίγματα της Αθήνας.